Η αγορά των headsets είναι αρκετά μεγάλη και το πιο ενοχλητικό [ για μένα ] είναι ότι ο καταναλωτής βρίσκεται αντιμέτωπος με πολλές υποκατηγορίες οι οποίες ενδέχεται μεν να τον βοηθήσουν, αλλά εν τέλει προσθέτουν περισσότερες επιλογές που θα τον μπερδέψουν.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η δική μου αναζήτηση για νέο headset. Ακριβώς 2 χρόνια μετά την τελευταία μου αγορά για τέτοιου είδους περιφερειακό, λίγο η ανάγκη για κάτι πιο ξεκούραστο, λίγο το ότι το μικρόφωνο του Sennheiser τα έπαιξε [ μετά από αρκετές συναντήσεις με το πάτωμα ] έπρεπε να βρω κάτι τουλάχιστον αντάξιο.
Οι ανάγκες μου δεν είναι εξωπραγματικές. Έψαχνα κάτι “all-around” ώστε να τις καλύψει όλες. Δηλαδή VoIP, gaming και φυσικά μουσική. Και το σημαντικότερο: την δεδομένη στιγμή δεν ήθελα να κάνω κάποια ιδιαίτερη “επένδυση”.
To Ars Technica έβγαλε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με οδηγίες για τον καλύτερο τρόπο χρήσης μπαταριών ιόντων λιθίου [ Li-on ]. Όλοι έχουμε τουλάχιστον μία, σε φωτογραφικές μηχανές, smartphones, φορητούς υπολογιστές και γενικότερα σχεδόν σε κάθε σύγχρονη φορητή συσκευή.
Οι μπαταρίες αυτές, δεν διακρίνονται από την μεγάλη διάρκεια ζωής, αλλά αυτή η διάρκεια [ και η ποιότητα αυτής ] εξαρτάται και από εμάς. Μπορείς να διαβάσεις το άρθρο και να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα ή να ακολουθήσεις μερικά απλά pointers που συνέλεξα από αυτό:
Ένα project που ξεκίνησε σχεδόν πριν 2 χρόνια, και μάθαμε αρκετά περί αυτού το 2009, δείχνει να ολοκληρώνεται για την Google που ελπίζει στους επόμενους 6 μήνες να διαθέσει το Chrome OS στο κοινό. Δηλαδή… όχι το λειτουργικό ακριβώς, αλλά τα notebooks [ not netbook, banned term for Google ] που θα φτιάξουν οι hardware συνεργάτες της για να τρέχουν το Chrome OS. Wait… what?
Ομολογώ ότι με ενδιαφέρει αρκετά η τύχη του cloud OS της Google που θα είναι βασισμένο στον Chrome. Κι είχα ξαναγράψει για το Chrome OS σχεδόν 1.5 χρόνο πριν, λίγο απογοητευμένος από τις τότε – λακωνικές – ανακοινώσεις σχετικά με το λειτουργικό σύστημα.
Δεν μιλάμε για κάτι που είναι έτοιμο να βγει στην αγορά και να φτάσει στα χέρια καταναλωτών. Δεν έχει καν οθόνη μέσα σε αυτή την τιμή… παρόλα αυτά είναι κάτι το εντυπωσιακό.
H AllGo Embedded Systems παρουσίασε μία πρωτότυπη συσκευή που τρέχει Android και κοστίζει μόνο $15! Σε αυτή την τιμή περιλαμβάνεται το chipset και ένας Freescale i.MX233 επεξεργαστής στα 450MHz, καθώς κι ένα WiFi module. Πρόσθεσε άλλα $20 περίπου κι έχεις ακόμα οθόνη αφής 7” με WVGA ανάλυση, μία υποτυπώδη μπαταριά κι έτοιμο το mini tablet με το ported Android!
Χμμ, σου λείπει και το case βέβαια, αλλά όπως είπα και στην αρχή, δεν είναι κάτι που απευθύνεται σε καταναλωτές αλλά μπορείς να καταλάβεις ότι το Android παίζει παντού.
Γιατί κάτι τέτοιο έχω αρχίσει και υποψιάζομαι. Και δεν φαίνεται να είμαι ο μόνος αν κρίνω απ’ τον αριθμό των άρθρων που έχουν παρόμοιο ύφος τον τελευταίο καιρό.
Ξέρω ότι με τον χαρισματικό Steve Jobs ξανά στο τιμόνι πήρες τα πάνω σου και ευτυχώς για όλους μας ξαναμπήκες στον χάρτη, αλλά τελευταία τα έχεις κάνει λίγο σκατά. [ με το συμπάθειο! ]
Δεν είναι μόνο τα προβλήματα του iPhone 4 που βγαίνουν προς τα έξω, αλλά μια γενικότερη συμπεριφορά που έχεις προς τους καταναλωτές που σε εμπιστεύονται. Και τελικά, η τελευταία σου ανακοίνωση είναι που με έκανε να νιώσω λίγο ηλίθιος.
Την ιστορία την έχουμε ξαναπεί… πάνω κάτω. Η ιδέα πήρε αρκετά στοιχεία απ’ το OLPC project και στα τέλη του 2007 η Asus έκανε ντεμπούτο με το eeePC να εξιτάρει το ενδιαφέρον των αγοραστών δημιουργώντας μία νέα αγορά, αυτή των netbooks.
Μικρά σε μέγεθος, [ οθόνη πάνω από 10.2” δεν είναι netbook έχουν πει πολλοί ] βάρος και χρήσιμα για αυτούς που θέλουν να έχουν το διαδίκτυο παντού μαζί τους εξελίχθηκαν και αυτά μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Σε αυτό φυσικά βοήθησε η Intel με το λανσάρισμα της οικογένειας επεξεργαστών Atom που έκανε την αγορά των netbooks να εκτοξευθεί, δίνοντας την δυνατότητα σε πολλές εταιρίες να βασιστούν στην πλατφόρμα κάνοντας τις δικές τους προτάσεις.
Οι ανάγκες του καταναλωτή όμως “ανεβαίνουν”. Πολλοί – ανάμεσα τους κι εγώ – θα θέλαμε ένα μικρό φορητό υπολογιστή που να συνδυάζει τις αρετές των netbooks μαζί με καλύτερες επιδόσεις, ειδικά στον τομέα των γραφικών αλλά και τις ανάλυσης οθόνης.
Αυτή η λύση πριν 2-3 χρόνια ήταν τα ultraportables. Προορίζονταν όμως για επιχειρηματίες, είχαν τσουχτερό κόστος και συνήθως είχαν οθόνη που δεν ξεπερνούσε τις 12 ίντσες.
Μπορεί να πέρασαν 4 μήνες από την λήξη του διαγωνισμού του Paul Stamatiou, αλλά επιτέλους, μετά από 40 μέρες παραμονής στα αγαπημένα μας τελωνεία – το γιατί δεν το ξέρω – έφθασαν χθες στα χέρια μου οι 2 FreeAgent εξωτερικοί σκληροί δίσκοι που είχα κερδίσει στον συγκεκριμένο διαγωνισμό.
Το ID του comment μου είχε επιλεχθεί ανάμεσα από 700 συμμετοχές. Αν αυτό δεν είναι τύχη… τότε τι είναι; Για την ιστορία, ο διαγωνισμός “έτρεξε” σε 9 blogs, προσφορά του Xavier απ’ το Notebooks.com και σαν έπαθλο περιελάμβανε έναν FreeAgent Desk χωρητικότητας 1TB και έναν FreeAgent Go με 500GB αντίστοιχα.
Είναι οι πρώτοι μου branded εξωτερικοί σκληροί και τολμώ να πω ότι έχω μείνει ενθουσιασμένος μαζί τους, έστω κι αν δεν έχουμε περάσει πάνω από 48 ώρες συμβίωσης!
Καλά, το “Νέα” δεν ισχύει τόσο γιατί παρουσιάστηκαν εδώ και λίγο καιρό, αλλά παραμένουν φρέσκα! Το θέμα μου δεν είναι μία στεγνή παρουσίαση τους, αλλά πως μπορεί – και πότε; – να ευεργετηθούμε περισσότερο από μία σύνθεση της “επόμενης γενιάς”.
Έχω ακούσει πολλές φορές στον χώρο της τεχνολογίας ότι αν θες να αγοράσεις κάτι, δεν συμφέρει να περιμένεις για μειώσεις τιμών ή να ψάξεις γιατί μέχρι να τελειώσεις θα έχει βγει κάτι καινούργιο. Εν μέρει έχουν ένα δίκιο όσοι το λένε. Εγώ όμως έχω διαφορετική άποψη. Επειδή το 3 ετών PC μου [ με μικρές ή μεγάλυτερες αναβαθμίσεις ] αρχίζει να “κουράζεται” κάνω συνεχή έρευνα και ψάχνομαι για την επόμενη σύνθεση, αυτή που θα με κρατήσει για ακόμη 3-4 χρόνια, χωρίς όμως να ξοδέψω τα μαλλιοκέφαλα μου για να έχω απόδοση. [ θα ακολουθήσει μελλοντικά post σχετικά ]
Αφορμή για το entry είναι οι μειώσεις τιμών που σχεδιάζει η Intel. Από 10% εώς 20% για συγκεκριμένα μοντέλα της Core 2 σειράς [ Duo, Quad ] κάτι που βλέπω ως κίνηση για χτύπημα στους νέους Phenom II επεξεργαστές που ναι μεν δεν συγκρίνονται σε απόδοση με την Core i7 family, αλλά είναι φθηνοί & μπορούν να συνδυαστούν και με AM2 motherboards για ακόμη φθηνότερες συνθέσεις.
Στην φωτογραφική σύνθεση πάνω απ’ τα γραφόμενα μου δεν υπάρχουν παρά μόνο η “αφρόκρεμα” των all-in-one υπολογιστών, πάντα με χαρακτηριστικό των εταιριών που τα κατασκευάζουν. Γιατί το πόσο καλά είναι, γενικώς σαν PC form-factor αλλά και ειδικότερα το καθένα από πλευράς χαρακτηριστικών αλλά και καινοτομιών είναι ένα άλλο ερώτημα…
OK, θα μπορούσα να αναλώσω όλο το άρθρο στο ότι μοιάζουν με ένα iMac κ.τ.λ. γιατί έχει βάση αυτό και έπαιξε ρόλο στον τίτλο του άρθρου. Δεν είμαι Apple fanboy, αλλά θαυμάζω την Apple, ειδικά για το iMac! Αυτή το ξεκίνησε, το 1998 με ένα powerPC – τότε – χωμένο μέσα σε μία CRT οθόνη όταν οι υπόλοιποι κοιμούνταν και το συνέχισε όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα μετά την μετάβαση της σε Intel αρχιτεκτονική, κάνοντας το iMac την “desktop ναυαρχίδα” της όσον αφορά τους απλούς χρήστες.
Το θέμα είναι ότι η Apple πέτυχε και οι υπόλοιποι προσπαθούν & πειραματίζονται, ξεχνώντας έναν πολύ σημαντικό παράγοντα…
Το συνηθίζει αυτή η έκθεση να μας εκπλήσσει. Βέβαια όχι ότι το netbook που κανείς δεν ήξερε μέχρι πριν 1-2 μέρες τίνος ήταν είναι κάποιο advanced μηχανηματάκι, περιλαμβάνει την κλασσική συνταγή, αλλά έχει πολύ όμορφο design!
Ο λόγος για το W101 της Taiwan Mobile που κατασκεύασε για λογαριασμό της η Quanta. Δεν την ξέρετε; Ίσως σερφάρετε [ bad word! ] από “δικό” της laptop καθώς έχει το 33% της παγκόσμιας αγοράς με πελάτες μερικές απ’ τις μεγαλύτερες εταιρίες του χώρου [ Wikipedia entry ]
Το όμορφο W101 λοιπόν, έχει την κλασσική 10,1” οθόνη, Atom N270, 512MB μνήμη [ πιθανότατα μόνο για την Linpus έκδοση - ελπίζω! ], 8GB Solid State Drive αλλά και ενσωματομένο UMTS modem με το Liliputing να αναφέρει ότι στην έκθεση υπήρχε SIM της Vodafone. Είναι λογικό ότι θα το δούμε re-branded από άλλες εταιρίες άλλα κάτι μου λέει ότι ίσως το λανσάρει η Voda [ και στην Ελλάδα; ] ως “δωράκι” μαζί με data plans καθώς η τιμή του δεν αναμένεται να ξεπερνάει τα 200€.